Sapfo van Lesbos was de vroegste en beroemdste vrouwelijke dichter uit de oudheid. Zij creëerde het genre van de lyrische poëzie. Na Sapfo waren meerdere vrouwelijke dichters actief als literaire vernieuwers. Anyte uit Arcadië verhief het landschap met boeren en herders tot literair thema. Erinna dichtte het eerste epos waarin de heldenrol was weggelegd voor gewone mensen.

In 'Ik verlang en sta in brand' verzamelde en vertaalde Mieke de Vos de overgebleven poëzie van vrouwen uit de oudheid, van Sapfo uit de zesde eeuw v.Chr. tot de Romeinse Sulpicia uit de eerste eeuw v.Chr. Hun werk plaatste De Vos in de context van de antieke samenleving. Daar gold de ongeschreven regel dat vrouwen buitenshuis niet van zich mochten laten horen, en eigenlijk ook geen literair werk mochten schrijven. Toch werd het werk van vrouwen veel gelezen en nagevolgd door mannelijke auteurs. Sapfo en andere vrouwelijke dichters schreven over universele thema’s als liefde en dood, maar ze werden gewaardeerd als representanten van de vrouwelijke stem. In een tweegesprek gaan Jacqueline Klooster en Mieke de Vos in op wat deze dichters uniek maakt en waarom ze nog steeds worden gelezen. Hester Knibbe verzorgt een poëtisch intermezzo.

Voor meer informatie en aanmelden: https://www.spui25.nl/gedeelde-content/evenementen/evenementen/2020/09/van-sappho-tot-sulpicia.html